Poetry Camera: aparat, który zamienia obrazy w poezję

W świecie przesyconym obrazami, dwoje projektantów postanowiło zwolnić czas. Ich wynalazek, nazwany „Poetry Camera”, nie rejestruje zdjęć… lecz emocje. Zamiast fotografii, ten nietypowy aparat drukuje wiersz inspirowany tym, co widzi. To piękny przykład połączenia sztuki, technologii i sztucznej inteligencji, który zachęca do kontemplacji zamiast konsumpcji.

Urządzenie stworzone przez Kelin Carolyn Zhang i Ryana Mathera działa w oparciu o GPT-4 od OpenAI lub Claude 4 od Anthropic, w zależności od wersji. Ich idea? Przekształcenie aparatu rejestrującego w generator sensu i przywrócenie poezji do naszej cyfrowej codzienności.

Poetycka wizja chwytania chwili

Na pierwszy rzut oka wygląda jak retro Polaroid. Ale to tylko pozory – z tego urządzenia nie wychodzi żadne zdjęcie. Aparat oparty jest na nano-komputerze Raspberry Pi i miniaturowej drukarce termicznej, analizuje scenę, identyfikuje kolory, wzory, twarze… a następnie przesyła dane do sztucznej inteligencji, która natychmiast komponuje wiersz. Tekst zostaje wydrukowany niczym paragon – unikalny, efemeryczny, niepowtarzalny i nieskładowany nigdzie cyfrowo.

Jednym z najbardziej radykalnych założeń projektu jest całkowity brak cyfrowego zapisu – ani zdjęcia, ani wiersze nie są archiwizowane. To świadomy wybór twórców, którzy chcą, aby każdy wydruk był ulotnym, unikalnym artefaktem, kruchym i cennym. Jeśli zgubisz swój wiersz – znika na zawsze.

Poetycka odpowiedź na kulturę instant

Za pomocą tego wynalazku artyści prowadzą łagodną krytykę kultury Instagrama, proponując wolniejszą, bardziej refleksyjną interakcję ze światem. Tam, gdzie filtry upiększają zdjęcia, Poetry Camera interpretuje. Nie odtwarza rzeczywistości – ona ją przekształca w wersy, niezależnie czy to haiku, sonet, czy wolna strofa.

Ten dialog między sztuczną inteligencją a ludzką kreatywnością zmienia nasze podejście do sztuki: a co jeśli SI mogłaby pomóc nam lepiej dostrzegać świat? Przekształcić chodnik w wiersz, twarz w alegorię, a zwykłą scenę w głęboką poezję?